Ο ΚΑΙΡΟΣ

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΓΩΝΙΑ –Νασιόπουλος Απόστολος

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ 170.000 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

alfavita.gr: ΤΟ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ 170.000 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Η νέα βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών

Οι 170.000 εκπαιδευτικοί που υπηρετούν στις Α/βάθμια και Β/βάθμια εκπαίδευση, κατατάσσονται αυτοδικαίως στους βαθμούς της κατηγορίας που υπηρετούν, με βάση τον συνολικό χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας και το χρόνο προϋπηρεσίας στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα που έχει αναγνωριστεί για τη βαθμολογική ή τη μισθολογική κατάταξη και εξέλιξή τους, ως εξής:
1) οι εκπαιδευτικοί των κατηγοριών Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ):
α) με συνολικό χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας μέχρι τρία (3) έτη, στο Βαθμό ΣΤ΄,
β) με συνολικό χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας μέχρι εννέα (9) έτη, στο Βαθμό Ε΄,
γ) με συνολικό χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας μέχρι δεκαπέντε (15), στο Βαθμό Δ΄,
δ) με συνολικό χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας μέχρι είκοσι ένα (21) έτη για την ΠΕ κατηγορία και είκοσι τρία (23) έτη για την ΤΕ κατηγορία, στο Βαθμό Γ΄,
ε) με συνολικό χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας περισσότερο από είκοσι ένα (21) έτη για την ΠΕ κατηγορία και είκοσι τρία (23) έτη για την ΤΕ κατηγορία, στο Βαθμό Β΄.
2) οι εκπαιδευτικοί της κατηγορίας ΔΕ:
α) με συνολικό χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας μέχρι τρία (3) έτη, στο Βαθμό ΣΤ΄,
β) με συνολικό χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας μέχρι έντεκα (11) έτη, στο Βαθμό Ε΄,
γ) με συνολικό χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας μέχρι δέκα εννέα (19), στο Βαθμό Δ΄,
δ) με συνολικό χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας μέχρι είκοσι επτά (27) έτη, στο Βαθμό Γ΄,
ε) με συνολικό χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας περισσότερο από είκοσι επτά (27) έτη, στο Βαθμό Β΄.
Τι ισχύει για τους προϊσταμένους και τους κατόχους μεταπτυχιακών;
Για την κατάταξη των εκπαιδευτικών, που κατέχουν διδακτορικό δίπλωμα καθώς και για τους αποφοίτους της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, αφαιρούνται από τον απαιτούμενο χρόνο για την τελική κατάταξη έξι (6) έτη.
Για τους κατόχους αναγνωρισμένου μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών, αφαιρούνται δύο (2) έτη.
Οι εκπαιδευτικοί που κατά την έναρξη ισχύος των διατάξεων ασκούν καθήκοντα προϊσταμένου επιπέδου Γενικής Διεύθυνσης, Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης και Διεύθυνσης πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κατόπιν επιλογής από το αρμόδιο όργανο και έχουν τον απαιτούμενο χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας κατατάσσονται στο Βαθμό Α΄.
ΤΙ ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΤΑΞΗ
Για την ως άνω κατάταξη, δεν υπολογίζεται:

- ο χρόνος της διαθεσιμότητας,
- ο χρόνος της αργίας που επήλθε είτε εξαιτίας ποινικής δίωξης που κατέληξε σε οποιαδήποτε καταδίκη είτε εξαιτίας πειθαρχικής δίωξης που κατέληξε σε πειθαρχική ποινή τουλάχιστον προστίμου αποδοχών τριών (3) μηνών,
- ο χρόνος της αδικαιολόγητης αποχής από τα καθήκοντα,
- ο χρόνος της προσωρινής παύσης,
- ο χρόνος της άδειας άνευ αποδοχών που δεν αποτελεί χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας,
- ο χρόνος της αναστολής άσκησης καθηκόντων,
- το χρονικό διάστημα κατά το οποίο στερήθηκε ο εκπαιδευτικός το δικαίωμα για προαγωγή,
- χρονικό διάστημα ίσο προς το μισό του απαιτούμενου προς προαγωγή χρόνου, σε περίπτωση επιβολής της πειθαρχικής ποινής του υποβιβασμού.
Επίσης για την κατάταξη, στο συνολικό χρόνο πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας δεν υπολογίζεται το μισό του πέραν της δεκαετίας χρόνου, που διανύθηκε με τυπικό προσόν κατώτερης κατηγορίας, με την επιφύλαξη ότι ο υπολογισμός αυτός δεν έχει ως συνέπεια την κατάταξη του υπαλλήλου σε βαθμό χαμηλότερο από αυτόν που θα κατατάσσονταν εάν παρέμενε σε χαμηλότερη κατηγορία.
Στο επί του άρθρου 29 του ν.4024 «Κατάταξη σε μισθολογικά κλιμάκια του υπηρετούντος προσωπικού», η εγκύκλιος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, στη σελίδα 25, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Μετά την ανωτέρω μισθολογική ένταξη, η μισθολογική εξέλιξη των υπαλλήλων πραγματοποιείται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 12 του κοινοποιούμενου νόμου, οι οποίες προβλέπουν ότι για τη μισθολογική εξέλιξη των υπαλλήλων απαιτείται η παρέλευση διετίας ή τριετίας ανάλογα με το βαθμό στον οποίο έχει ενταχθεί ο υπάλληλος. Αυτό σημαίνει ότι ο πλεονάζων χρόνος που τυχόν απομένει μετά την ανωτέρω μισθολογική κατάταξη των υπαλλήλων στους οικείους βαθμούς και Μ.Κ. δεν θα ληφθεί υπόψη για τη μισθολογική εξέλιξη στο επόμενο μισθολογικό κλιμάκιο. Συνεπώς, το επόμενο μισθολογικό κλιμάκιο σε όλους τους υπαλλήλους θα δοθεί μετά την παρέλευση διετίας ή τριετίας από την ημερομηνία έναρξης ισχύος των διατάξεων του κεφαλαίου δεύτερου του κοινοποιούμενου νόμου(1-11-2011).»
Οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν σε θέσεις προϊσταμένων οργανικών μονάδων οποιουδήποτε επιπέδου, ανεξαρτήτως του βαθμού στον οποίο κατατάσσονται, συνεχίζουν να ασκούν τα καθήκοντά τους, μέχρι την επιλογή νέων προϊσταμένων με βάση τις ισχύουσες διατάξεις. Όπου για τη συμμετοχή σε συλλογικό όργανο ή την κατάληψη θέσης απαιτείται ως τυπική προϋπόθεση η κατοχή συγκεκριμένου βαθμού, οι υπάλληλοι συνεχίζουν να ασκούν τα καθήκοντά τους, ανεξαρτήτως του βαθμού που κατατάσσονται, μέχρι τη λήξη της θητείας τους.
Με το νέο βαθμολόγιο οι προαγωγές θα γίνονται με αυστηρές διαδικασίες και με το σταγονόμετρο. Για παράδειγμα: 100 εκπαιδευτικοί (ΠΕ) διορίζονται στον βαθμό ΣΤ΄. Μετά 2 χρόνια, αν κριθούν ικανοί, θα ανέβουν στον Ε΄ βαθμό. Υστερα από 4 χρόνια, το 90% θα προχωρήσει στον βαθμό Δ΄, στον οποίο θα παραμείνουν τουλάχιστον 4 χρόνια και οι 10 στον ίδιο βαθμό. Στον επόμενη βαθμολογική κλίμακα θα περάσει το 80% των 90 εκπαιδευτικών που κατέχουν τον Δ΄ βαθμό. Δηλαδή, 72 εκπαιδευτικοί θα περάσουν στον Γ΄ βαθμό, στον οποίο θα μείνουν άλλα 4 χρόνια. Το 60% των υπαλλήλων αυτών, δηλαδή 43 εκπαιδευτικοί θα φθάσουν στον Β΄ βαθμό, στον οποίο θα παραμείνουν για 6 χρόνια. Στην κορυφή της πυραμίδας, τον βαθμό Α΄, θα ανελιχθεί το 20% από τους 43 εκπαιδευτικούς, δηλαδή μόλις 8 (στους 100 συνολικά).
Το νέο σύστημα μισθολογικής εξέλιξης των εκπαιδευτικών
Οι εκπαιευτικοί λαμβάνουν το βασικό μισθό που αντιστοιχεί στο βαθμό τους. Περαιτέρω, σε κάθε βαθμό θεσπίζονται μισθολογικά κλιμάκια (Μ.Κ.) στα οποία ο εκπαιδευτικός εξελίσσεται σύμφωνα με τα παρακάτω:
Τα Μ.Κ. χορηγούνται ανά διετία, με εξαίρεση τα Μ.Κ. των Βαθμών Β΄ και Α΄, τα οποία χορηγούνται ανά τριετία. Η εξέλιξη των εκπαιδευτικών στα Μ.Κ. γίνεται αυτοδίκαια με την παρέλευση του ανωτέρω οριζόμενου χρόνου. Κατ’ εξαίρεση, σε περίπτωση που, από τις εκθέσεις αξιολόγησής του, προκύπτει ότι ο υπάλληλος δεν έχει επιτύχει την υλοποίηση της προβλεπόμενης στοχοθεσίας σε ποσοστό τουλάχιστον πενήντα τοις εκατό (50%), για δύο συνεχή χρόνια, δεν εξελίσσεται μισθολογικά μέχρις ότου επιτύχει το ως άνω ελάχιστο ποσοστό.
Τα μισθολογικά κλιμάκια κάθε βαθμού, πέραν του βασικού μισθού που αντιστοιχεί σε αυτόν, είναι τα εξής:
α) Βαθμός Ε ΄: δύο (2) Μ.Κ. για τις κατηγορίες ΠΕ και ΤΕ και τρία (3) Μ.Κ. για την κατηγορία ΔΕ.
β) Βαθμός Δ΄: τρία (3) Μ.Κ. για τις κατηγορίες ΠΕ και ΤΕ και τέσσερα (4) Μ.Κ. για την κατηγορία ΔΕ.
γ) Βαθμός Γ΄: τέσσερα (4) Μ.Κ. για τις κατηγορίες ΠΕ και ΤΕ και πέντε (5) Μ.Κ. για την κατηγορία ΔΕ.
Με τη βαθμολογική προαγωγή ο υπάλληλος λαμβάνει το βασικό μισθό του νέου βαθμού ή του μικρότερου Μ.Κ. του βαθμού αυτού, ο οποίος είναι υψηλότερος από το βασικό μισθό που κατείχε πριν την προαγωγή του.
Βασικός Μισθός

Ο εισαγωγικός μηνιαίος βασικός μισθός του Βαθμού ΣΤ΄ της ΥΕ κατηγορίας προσωπικού ορίζεται σε επτακόσια ογδόντα (780) ευρώ.
Οι εισαγωγικοί μηνιαίοι βασικοί μισθοί των υπόλοιπων κατηγοριών προσωπικού προσδιορίζονται με βάση το μισθό της προηγούμενης παραγράφου, πολλαπλασιαζόμενο με τους παρακάτω συντελεστές, στρογγυλοποιούμενοι στην πλησιέστερη μονάδα ευρώ:

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΒΑΘΜΟΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΔΕ ΣΤ΄ 1,10
ΤΕ ΣΤ΄ 1,33
ΠΕ ΣΤ΄ 1,40
Οι βασικοί μισθοί των λοιπών βαθμών όλων των κατηγοριών διαμορφώνονται ως εξής:

Α. Του βαθμού Ε΄ με προσαύξηση του βασικού μισθού του βαθμού ΣΤ΄ σε ποσοστό δέκα τοις εκατό (10%).
Β. Του βαθμού Δ΄ με προσαύξηση του βασικού μισθού του βαθμού Ε σε ποσοστό δέκα πέντε τοις εκατό (15%).
Γ. Του βαθμού Γ΄ με προσαύξηση του βασικού μισθού του βαθμού Δ΄ σε ποσοστό δεκαπέντε τοις εκατό (15%).
Δ. Του βαθμού Β΄ με προσαύξηση του βασικού μισθού του βαθμού Γ΄ σε ποσοστό είκοσι τοις εκατό (20%).
Ε. Του βαθμού Α΄ με προσαύξηση του βασικού μισθού του βαθμού Β΄ σε ποσοστό δέκα τοις εκατό (10%).
Οι βασικοί μισθοί των Μ.Κ. των Βαθμών διαμορφώνονται ως εξής:
α) Του πρώτου Μ.Κ. κάθε βαθμού και κατηγορίας με προσαύξηση του βασικού μισθού του βαθμού αυτού κατά δύο τοις εκατό (2%).
β) Του κάθε επόμενου Μ.Κ. με προσαύξηση του βασικού μισθού του προηγούμενου μισθολογικού κλιμακίου σε ποσοστό ίδιο με αυτό που ορίζεται στην προηγούμενη περίπτωση.
Οι βασικοί μισθοί που προκύπτουν από την εφαρμογή στρογγυλοποιούνται στην πλησιέστερη μονάδα ευρώ.
Διευκρινίσεις:
1. Από την έναρξη ισχύος του νόμου για το νέο μισθολόγιο, οι αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές για κύρια σύνταξη, επικουρική ασφάλιση, πρόνοια και υγειονομική περίθαλψη υπολογίζονται επί των συντάξιμων αποδοχών του παλιού μισθολογίου, σύμφωνα με την παρ.2γ του άρθρου 1 λαμβανομένων υπόψη των διατάξεων της παρ.5 του άρθρου 38 του ν.3986/2011, περί αναστολής των μισθολογικών ωριμάνσεων από 1-7-2011 Από τη στιγμή που η σύνταξη των εξερχομένων της υπηρεσίας μέχρι 31-12-2015 υπολογίζεται με βάση τις συντάξιμες αποδοχές, όπως έχουν σήμερα, (άρθρο 1 παρ. 2α) είναι ορθό και οι κρατήσεις για την κύρια σύνταξη και τα ασφαλιστικά ταμεία να μην υπολογιστούν στις συντάξιμες αποδοχές του νέου
μισθολογίου αλλά του παλιού.
2. Στα 23,24 έτη υπηρεσίας και στα 29,30 του Β Βαθμού, επειδή τα Μ.Κ χορηγούνται ανά τριετία στο βαθμό αυτό, δεν υπάρχει αντιστοιχία αυτών των ετών με τα παλιά Μ.Κ με αποτέλεσμα να έχουμε αυξημένες εισφορές στον ίδιο βαθμό σε κάποια έτη πχ στα 21-22 -23 έτη είναι ο ίδιος βασικός 1906 , ενώ τα παλιά Μ.Κ είναι 1425 για τα 21-22 έτη και 1465 για τα 23 έτη και αυτό έχει σαν συνέπεια οι καθαρές αποδοχές των 23 ετών να είναι κατάτι λιγότερες από τα 22. Ίσως η Δ/νση Μισθολογίου να δώσει κάποια λύση σ’ αυτό το θέμα (Πηγή: ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ – Μπαλάγκας Γιάννης)

Διευκρίνιση: Από την έναρξη ισχύος του νόμου για το νέο μισθολόγιο, οι αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές για κύρια σύνταξη, επικουρική ασφάλιση, πρόνοια και υγειονομική περίθαλψη υπολογίζονται επί των συντάξιμων αποδοχών του παλιού μισθολογίου, σύμφωνα με την παρ.2γ του άρθρου 1 λαμβανομένων υπόψη των διατάξεων της παρ.5 του άρθρου 38 του ν.3986/2011, περί αναστολής των μισθολογικών ωριμάνσεων από 1-7-2011 Από τη στιγμή που η σύνταξη των εξερχομένων της υπηρεσίας μέχρι 31-12-2015 υπολογίζεται με βάση τις συντάξιμες αποδοχές, όπως έχουν σήμερα,
(άρθρο 1 παρ. 2α) είναι ορθό και οι κρατήσεις για την κύρια σύνταξη και τα ασφαλιστικά ταμεία να μην υπολογιστούν στις συντάξιμες αποδοχές του νέου μισθολογίου αλλά του παλιού (Πηγή: ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ – Μπαλάγκας Γιάννης)
Ορισμός Αποδοχών – Τα επιδόματα θέσης ευθύνης
Οι μηνιαίες αποδοχές κάθε υπαλλήλου αποτελούνται από το βασικό μισθό και τα επιδόματα εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις καταβολής τους. Τα επιδόματα είναι:
1. Επίδομα απομακρυσμένων παραμεθόριων περιοχών (100 ευρώ μηνιαίως)
2. Οικογενειακό επίδομα ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση των υπαλλήλων, ως εξής: Για υπάλληλο με τέκνα ανήλικα ή ανίκανα σωματικά ή πνευματικά για άσκηση βιοποριστικού επαγγέλματος με ποσοστό αναπηρίας 50% τουλάχιστον, η παροχή ορίζεται σε πενήντα (50) ευρώ για ένα τέκνο, σε εβδομήντα (70) ευρώ συνολικά για δύο τέκνα, σε εκατόν είκοσι (120) ευρώ συνολικά για τρία τέκνα, σε εκατόν εβδομήντα (170) ευρώ συνολικά για τέσσερα τέκνα, και προσαυξάνεται κατά εβδομήντα (70) ευρώ ανά επιπλέον τέκνο.
3. Επίδομα Θέσης Ευθύνης: Στους προϊσταμένους οργανικών μονάδων του Δημοσίου, οποιουδήποτε επιπέδου καταβάλλεται, για όσο χρόνο ασκούν τα καθήκοντά της, μηνιαίο επίδομα θέσης ευθύνης ως εξής:
α) Περιφερειακοί Διευθυντές εννιακόσια (900) ευρώ.
β)Προϊστάμενοι Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης πεντακόσια πενήντα (550) ευρώ.
γ) Προϊστάμενοι Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης των Περιφερειακών Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, τετρακόσια πενήντα (450) ευρώ.
δ) Σχολικοί Σύμβουλοι προσχολικής αγωγής, δημοτικής εκπαίδευσης, ειδικής αγωγής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τετρακόσια (400) ευρώ.
ε) Διευθυντές Ενιαίων Λυκείων, Επαγγελματικών Λυκείων, ΚΕ.Δ.Δ.Υ. και Ε.Ε.Ε.Ε.Κ., και προϊστάμενοι Γραφείων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης τριακόσια (300) ευρώ και εφόσον τα σχολεία διαθέτουν τουλάχιστον έξι (6) τμήματα τριακόσια πενήντα (350) ευρώ.
στ) Διευθυντές Γυμνασίων, Επαγγελματικών Σχολών, Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ), Δημοσίων ΙΕΚ, Τετραθέσιων και άνω Δημοτικών Σχολείων και Σχολικών Εργαστηριακών Κέντρων, διακόσια πενήντα (250) ευρώ. Εφόσον τα σχολεία διαθέτουν τουλάχιστον εννέα (9) τμήματα τριακόσια (300) ευρώ.
ζ) Υποδιευθυντές Σχολικών Μονάδων και Σχολικών Εργαστηριακών Κέντρων, Υπεύθυνοι Τομέων Σχολικών Εργαστηριακών Κέντρων, και Προϊστάμενοι Τμημάτων Εκπαιδευτικών Θεμάτων των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, και Υπεύθυνοι Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, εκατόν πενήντα (150) ευρώ.
η) Προϊστάμενοι Μονοθέσιων, Διθέσιων και Τριθέσιων Δημοτικών Σχολείων και Νηπιαγωγείων και προϊστάμενοι Παιδικών Σταθμών εκατό (100) ευρώ.

Η ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ

Οι υπάλληλοι όλων των κατηγοριών διανύουν δοκιμαστική περίοδο δύο ετών, στο βαθμό που εισάγονται. Μετά το πέρας της δοκιμαστικής αυτής περιόδου, ο υπάλληλος μονιμοποιείται ή συνεχίζει να απασχολείται εφόσον πρόκειται για προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, εφόσον:
α) στην έκθεση αξιολόγησής του εξασφαλίζει, με βάση τη βαθμολόγηση της απόδοσής του και της υλοποίησης της στοχοθεσίας, καθώς και τη βαθμολόγηση λοιπών κριτηρίων αξιολόγησης στο σύστημα αξιολόγησης βαθμολογία μεγαλύτερη της βάσης και
β) κριθεί από το οικείο υπηρεσιακό συμβούλιο επιτυχής η δοκιμαστική του υπηρεσία.
Εφόσον ο δόκιμος υπάλληλος μονιμοποιηθεί, προάγεται στο Βαθμό Ε.

Η ικανότητα, η απόδοση ιδίως σε σχέση με τους προβλεπόμενους στόχους, τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο μονάδας και η συμπεριφορά του υπαλλήλου στην υπηρεσία, αποτελούν αντικείμενο περιοδικής εκθέσεως αξιολόγησης, που συντάσσεται κάθε χρόνο.
Επίσης καθορίζονται οι περιπτώσεις κατά τις οποίες απαιτείται αξιολόγηση, ο χρόνος έναρξης και λήξης της αξιολόγησης, τα όργανα, η διαδικασία και ο τύπος αξιολόγησης, καθώς και η βαρύτητα των επί μέρους κριτηρίων για την προαγωγική εξέλιξη, για την επιλογή του υπαλλήλου σε θέσεις προϊσταμένων οργανικών μονάδων οποιουδήποτε επιπέδου, για την αξιολόγηση της θητείας των προϊσταμένων στις θέσεις ευθύνης, καθώς και η συμμετοχή του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης (ΕΚΔΔΑ) στη διαδικασία της αξιολόγησης. Παράλληλα προβλέπεται η συγκρότηση των Συμβουλίων Αξιολόγησης κατά φορέα, που διασφαλίζουν την ορθή εφαρμογή του συστήματος αξιολόγησης και έχουν δυνατότητα επανεξέτασης της αξιολόγησης ή αναπομπής της στα όργανα αξιολόγησης των προηγούμενων επιπέδων.
Η ΑΠΟΛΥΣΗ
Σε περίπτωση που το υπηρεσιακό συμβούλιο κρίνει τον υπάλληλο μη ικανό να μονιμοποιηθεί ή να συνεχίσει την απασχόλησή του, ο υπάλληλος απολύεται. Το υπηρεσιακό συμβούλιο μπορεί, κατά περίπτωση, να αποφασίσει, άπαξ, την παράταση της δοκιμαστικής υπηρεσίας του υπαλλήλου από έξι (6) μέχρι δώδεκα (12) μήνες, εφόσον, με βάση την έκθεση αξιολόγησης και τα λοιπά στοιχεία του φακέλου του, δεν προκύπτει σαφώς η καταλληλότητα του κρινομένου προκειμένου να μονιμοποιηθεί ή να συνεχίσει να απασχολείται. Σε αυτή την περίπτωση, μετά τη λήξη της παράτασης της δοκιμαστικής υπηρεσίας, ο υπάλληλος επαναξιολογείται. Το υπηρεσιακό συμβούλιο, κατά την επανάκριση, καλεί σε συνέντευξη τον υπάλληλο. Για την περίοδο αυτή ο υπάλληλος δεν εξελίσσεται μισθολογικά.

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

ΒΙΑ - ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Τι είναι η βία; (ορισμός)

Βία είναι η χρησιμοποίηση σωματικής, υλικής και πνευματικής δύναμης, που αποβλέπει στην επιβολή της θέλησης ενός ατόμου σε ένα άλλο μ' εξαναγκασμό.

Τι είναι εγκληματικότητα; (ορισμός)

Εγκληματικότητα είναι ένα σύνολο από πράξεις αντικοινωνικές κι άρα αξιόποινες.

Τι είναι η επιθετικότητα; (ορισμός)

Επιθετικότητα είναι η τάση των ατόμων να επιτίθενται στους άλλους με σκοπό να τους βλάψουν.

Ποιες είναι οι μορφές της βίας;

Η βία εκδηλώνεται σε διάφορα επίπεδα: διακρατικό, κοινωνικό, διαπροσωπικό, ατομικό, φυλετικό κ.α. και με διάφορες μορφές: επίσημη κρατική βία, ψυχολογική βία,

επαναστατική βία, που είναι αποτέλεσμα στη βία που ασκεί το κράτος,

αστυνομική και στρατιωτική βία,

κοινωνική βία: ληστείες, απαγωγές, απάτες, εγκλήματα, διεθνής τρομοκρατία, αεροπειρατείες, ομηρίες, βομβιστικές ενέργειες, κατάληψη πρεσβειών κ.α.

Ποια είναι τα αίτια που γεννούν τη βία;

- Οικονομικά συμφέροντα και τάση για εύκολο, γρήγορο πλουτισμό (τα εγκλήματα γίνονται πηγή εσόδων: εμπόριο λευκού θανάτου, εμπόριο λευκής σαρκός, λαθρεμπόριο κτλ.),

- υπερκαταναλωτισμός, υλιστικά πρότυπα, άνιση κατανομή υλικών αγαθών ανάμεσα στα κράτη και δημιουργία ανταγωνιστικών τάσεων, επιθυμία των ισχυρών να επιβληθούν στους αδύναμους λαούς και να καθορίσουν τις τύχες του, ανεργία, φτώχεια, οι άνθρωποι ζουν μέσα στην κοινωνία, η οποία λειτουργεί ως πρότυπο γι' αυτούς άρα μαθαίνουν κανόνες συμπεριφοράς, ανάλογα με τα ιδανικά που επικρατούν σ' αυτή και κινούνται με βάση αυτά, ανηθικότητα,

- έλλειψη πίστης σε θεσμούς, ιδανικά κι αξίες, αστυφιλία, συνωστισμός, ο σύγχρονος τρόπος ζωής, το άγχος, η ανασφάλεια κι η αδιαφορία στις μεγάλες αστικές περιοχές οδηγούν στην εγκληματικότητα που συχνά λειτουργεί ως τρόπος εκτόνωσης, ο ανταγωνισμός των ανθρωπίνων σχέσεων προκάλεσε την αποξένωση, τη μοναξιά, την έλλειψη επικοινωνίας, τον ατομικισμό και τη μη συμμετοχή στα κοινά,

- κρίση του θεσμού της οικογένειας, λανθασμένη ανατροφή των παιδιών, μεγάλες προσδοκίες και καταπίεση που προέρχεται απ' την οικογένεια, το περιβάλλον, το σχολείο κ.α.,

- χαμηλό πνευματικό επίπεδο, τεχνοκρατική παιδεία, τεχνολογική, βιομηχανική ανάπτυξη,

- τα Μ.Μ.Ε. οξύνουν το πρόβλημα, κυρίως με την προβολή σκηνών βίας και την ηρωοποίηση αυτής,μιμητισμός, έλλειψη αξιοκρατίας και δικαιοσύνης, κοινωνική ανισότητα, ψυχολογικά τραύματα, τραυματικές εμπειρίες, συμπλέγματα κατωτερότητας, εκδικητικότητα, φανατισμός (ιδεολογικός, θρησκευτικός, πολιτικός κ.α.), μίσος, βεντέτες, χαλαροί νόμοι, ελλιπής αστυνόμευση,

- ανεκτικότητα της ελεύθερης δημοκρατικής εποχής μας, που ενθαρρύνει τα αντικοινωνικά πρότυπα και αυτούς που τα προκαλούν, αντιδραστικός, παρορμητικός, ανταγωνιστικός, με τάσεις αμφισβήτησης ο χαρακτήρας των νέων, τα προβλήματα της κοινωνίας έχουν αντίκτυπο στα μέλη της, τα οποία επηρεάζονται παράλληλα απ' τις μάστιγες της εποχής (π.χ. ναρκωτικά, χουλιγκανισμός κ.α.).

Ποιες είναι οι συνέπειες του σύνθετου φαινομένου της βίας;

Αίσθημα ανασφάλειας, άγχους και φοβίας τόσο σε διακρατικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Αυτό οδηγεί στην απομόνωση, την έλλειψη επικοινωνίας, τα αυξημένα ψυχολογικά προβλήματα και τη μοναξιά, κοινωνικές αναστατώσεις, αύξηση αντικοινωνικών φαινομένων με συνέπεια την οπισθοδρόμηση της χώρας, προβλήματα στην άσκηση εξουσίας και την ομαλή λειτουργία της πολιτείας, εξυπηρέτηση πολιτικών συμφερόντων και σκοπιμοτήτων, άσχημη αντιμετώπιση των νέων στα σωφρονιστήρια, διασάλευση της δημοκρατίας, ανάπτυξη επιστημών σχετικών με το έγκλημα.

Πως αντιμετωπίζεται η βία;

- Αξιοκρατία, κοινωνική ισότητα, δικαιοσύνη, απόκτηση ηθικών αξιών, ιδανικών, σωστών προτύπων, αναθεώρηση των σημερινών πολιτικών κι οικονομικών δομών και προσαρμογή τους στη νέα μορφή κοινωνίας,

- λήψη μέτρων για την αποκέντρωση με την παροχή κινήτρων απ' το κράτος, αντιμετώπιση της ανεργίας με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας,

- ουσιαστική ανθρώπινη επικοινωνία, σωστή καθοδήγηση απ' τους επίσημους φορείς κοινωνικοποίησης (π.χ. πνευματικοί άνθρωποι, εκκλησία κ.α.),

- ορθή διαπαιδαγώγηση των νέων μέσα στην οικογένεια και συνέχεια στο σχολείο (ανθρωπιστική παιδεία), σωστή εκμετάλλευση ελεύθερου χρόνου, ώστε να διοχετευθεί η ενεργητικότητα κι ο δυναμισμός των νέων σε κάτι δημιουργικό:

- ίδρυση αθλητικών συλλόγων, κέντρων νεότητας, βιβλιοθηκών, καλλιτεχνικών και μουσικών εργαστηρίων, καταπολέμηση του μιμητισμού και της ξενομανίας, δραστική αντιμετώπιση των ναρκωτικών,

- αντίσταση απέναντι στο φανατισμό και το δογματισμό, όχι καταστολή της βίας με βία, αλλά με γόνιμο διάλογο κι επικοινωνία, η κοινωνία οφείλει να μην καταδικάζει όσους παρανομούν, να μην τους περιθωριοποιεί, αλλά ν' αφήνει τη δυνατότητα μεταμέλειας, να δείχνει κατανόηση, να τους παρέχει ευκαιρίες, προσεκτική απονομή της δικαιοσύνης, θέσπιση κατάλληλων νόμων, επαρκής αστυνόμευση, παραδειγματικός ο χαρακτήρας της ποινής, όχι εκδικητικός,

- ειδικευμένο προσωπικό (ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι φυλακισμένων, διεθνής συνεννόηση και καταπολέμηση της βίας και επίπεδα. για την σε όλα τα στα σωφρονιστικά ιδρύματα κ.α.), επανένταξη των πρώην προγραμματισμός της εγκληματικότητας

Από πού εξαρτάται η έξαρση της βίας στη σημερινή εποχή;

Από την οικονομική κατάσταση, την ανεργία, την οικογενειακή κ ατάσταση, τους χαλαρούς νόμους, την παιδεία που δε διαπαιδαγωγεί σωστά, το περιθώριο (η κοινωνία περιθωριοποιεί ορισμένα άτομα, μ' αποτέλεσμα αυτά να δρουν εκδικητικά προς αυτή μ' εκδηλώσεις βίας), την πολιτική κατάσταση, το πνευματικό και βιοτικό επίπεδο.

Βία- Εγκληματικότητα

- «Η έλλειψη συλλογικού οράματος οδηγεί τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τους νέους στην ιδιώτευση και στην απάθεια. Η τηλεόραση προβάλλει καθημερινά το ιδιωτικό όραμα. Απευθύνεται σε άτομα και όχι σε πολίτες. Όσο όμως κι αν το ιδιωτικό όραμα γοητεύει το σύγχρονο άτομο, αυτό δεν παύει να νιώθει τη μοναξιά και την κενότητα των προοπτικών αυτού του οράματος. Πρέπει ως κοινωνία να ξαναβρούμε εκείνα τα συλλογικά οράματα που θα κινητοποιήσουν όλες τις κοινωνικές δυνάμεις που θα αποκαταστήσουν την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Και αυτό γιατί τα συλλογικά οράματα λειτουργούν αφενός μεν ως αποχετευτικοί αγωγοί της ανθρώπινης ζωτικότητας και επιθετικότητας και αφετέρου ως ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.»

- «Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της σύγχρονης βίας βρίσκεται μάλλον στην ανατροπή της αποξένωσης και του μοντέλου ζωής που δίνει νόημα μόνο μέσα από την οικονομική επιτυχία και την καταναλωτική δυνατότητα. Η αποκατάσταση της διανθρώπινης επικοινωνίας και των στοιχειωδών κοινωνικών δεσμών και θεσμών θα σημάνει κι έναν αναπροσανατολισμό της συμπεριφοράς των νέων.»

- «Έτσι η βία μεταφέρεται απ' άκρη του πλανήτη, πρώτα σαν είδηση και ύστερα σα μίμηση. Πολύτροπες μέθοδοι και κατεργασμένες εμπειρίες γίνονται κτήμα της ανθρωπότητας. [...] Τηλεοπτικές σειρές, έργα κινηματογράφου που περνούν στην τηλεόραση- όλη αυτή η μαύρη μαγεία της κινούμενης εικόνας τονίζει τη βία. Μέσα σ' ένα κύκλωμα μέσων πληροφόρησης που διαδίδουν την είδηση περί βίας, ταχύτατων μέσων συγκοινωνίας που μεταφέρουν τη βία, εκδόσεων και οπτικοακουστικών μέσων που υποστυλώνουν το πνεύμα της βίας, καταλήγουμε σε μια εξωφρενική διάχυση του φόβου.»

Ορισμός:

Επιθετικότητα:

Η σκόπιμη πρόκληση βλάβης κάποιας μορφής σε άλλους (ΒαΓοη αηά Βγηιε, 1994). [.] Προκειμένου να χαρακτηρίσουμε μια συμπεριφορά ως επιθετική θα πρέπει να συνυπάρχουν δύο βασικά στοιχεία: Πρώτον, θα πρέπει να υπάρχει η πρόθεση, δηλαδή, το άτομο που πραγματοποιεί τη συμπεριφορά θα πρέπει να την πραγματοποιεί σκόπιμα. Δεύτερον, θα πρέπει η συμπεριφορά να συνεπάγεται την πρόκληση βλάβης (κάποιας μορφής), να έχει δηλαδή αρνητικές συνέπειες για τον αποδέκτη της. Η έννοια της βλάβης σε αυτόν τον ορισμό περιλαμβάνει τη σωματική βλάβη, την ψυχολογική βλάβη, την υλική βλάβη κλπ

Παραδείγματα παραβατικής συμπεριφοράς:

- Γήπεδα: Βίαιες πράξεις νέων στα γήπεδα εις βάρος των οπαδών της αντίπαλης ομάδας καθώς και των ατόμων που περιφρουρούν το χώρο. Καταστροφή του τελευταίου με διάφορους τρόπους: διάλυση των καθισμάτων, ρίψη μολότοφ εντός αυτού κλπ

- Σχολείο: Βία στον προαύλιο χώρο εις βάρος των παιδιών που είναι μετανάστες είτε και αυτών που έχουν πιο συνεσταλμένο ύφος

- Διαδηλώσεις: κάψιμο αυτοκινήτων, καταστημάτων, πέταγμα μολότοφ, χρήση αιχμηρών αντικειμένων κλπ ,

Αιτίες εγκληματικής συμπεριφοράς:

- Είναι από πολλούς αποδεκτό ότι η λανθασμένη ιεράρχηση των αξιών, που κυριαρχεί στις ημέρες μας, συμβάλλει στην επικράτηση του εξεταζόμενου θέματος. Στην κοινωνία μας και γενικότερα στο σύγχρονο κόσμο, η πρώτη αξία είναι το χρήμα και η μοναδική φροντίδα του ανθρώπου είναι η προσωπική του ανάδειξη/ έπαρση. Δυστυχώς οι νέοι δε γνωρίζουν το βαθύτερο νόημα της ατομικής ελευθερίας, της αλληλεγγύης, του αλληλοσεβασμού διότι στην εποχή τους τέτοιες έννοιες έχουν ξεχασθεί. Αντιθέτως, ο καταναλωτισμός που απορρίπτει από την κοινωνία τους μη έχοντες ταυτόχρονα αυξάνει τις πιθανότητες διάπραξης ληστειών, κλοπών από τους ίδιους. Σχετικά με το δεύτερο παράγοντα -την ατομική επιτυχία-, σύμφωνα με τη θεωρία του Απειλούμενου Εγωτισμού, η επιθετικότητα αποτελεί μέσο άμυνας μιας πολύ θετικής αυτο- εικόνας έναντι άλλων ατόμων τα οποία ενδεχομένως επιδιώκουν να την μειώσουν ή να την προσβάλουν.

- Στο σύνολο των παραμέτρων που οδηγούν στη νεανική εγκληματικότητα συγκαταλέγεται η συσσώρευση ατόμων διαφορετικής πολιτισμικής προέλευσης σε μια μεγαλούπολη. Το μεταναστευτικό κύμα, εμφανές σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, προλειαίνει το έδαφος για το ξέσπασμα ρατσιστικών ανάρμοστων συμπεριφορών. Σε αυτή την περίπτωση, η αίσθηση υπεροχής/ η αδικαιολόγητη εθνική έπαρση του γηγενή και ταυτόχρονα η θέση αδυναμίας του φιλοξενούμενου πολίτη σε πολλές περιστάσεις πυροδοτούν εκδηλώσεις βίας. Ακόμα, η μίζερη ζωή του τελευταίου, η ανέχεια λόγω των ισχνών οικονομικών εσόδων μπορεί να τον ωθήσει σε κλοπές, ληστείες εις βάρος των κατοίκων της χώρας που τον φιλοξενεί, ακόμα και σε ανθρωποκτονίες.

Προχωρώντας, είναι ανάγκη να αναφερθούμε στο συνδυασμό κάποιων παραγόντων που μπορούν να οδηγήσουν κάποιον σε βίαιες αντιδράσεις.

- Η ανεργία γεμίζει οποιονδήποτε νέο με οργή σε μια εποχή μη αναγνώρισης της αξιοκρατίας.

- Συγχρόνως, η καθημερινή ζωή στις μεγαλουπόλεις αναπόφευκτα φέρνει τον καθένα αντιμέτωπο με πολλές υποχρεώσεις εφόσον οι απαιτήσεις είναι πολυάριθμες, στοιχείο που αυξάνει το άγχος και την ανασφάλεια του σύγχρονου ατόμου.

- Εκτός από αυτά, η ανωνυμία των πολιτών τους καθιστά ακόμα πιο αδιάφορους/ αδίστακτους προς τους άλλους.

Έτσι, όλα δείχνουν ότι η βία δε γεννιέται στο κενό αλλά οι σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες προξενούν τέτοια νοσηρά φαινόμενα.

- Μια πρόσθετη αιτία είναι ο μιμητισμός της ξενόφερτης αντικοινωνικής συμπεριφοράς ή και κάθε προκλητικής πράξης εκ μέρους των νέων. Είναι ίδιον γνώρισμα των ανήλικων η άκριτη υιοθέτηση των μοντέρνων τρόπων αντίδρασης ξένων ομηλίκων, όπως ο χουλιγκανισμός στα γήπεδα, η διάπραξη εγκληματικών πράξεων σε νυχτερινά κέντρα υπό την επήρεια αλκοολούχων ποτών καθώς και η μίμηση των βιαιοτήτων που προβάλλονται στις ξένες ηλεκτρονικές σελίδες.

- Παράλληλα, οι τηλεοπτικές εικόνες βίας, οι ταινίας με πολλές σκηνές επιθετικής συμπεριφοράς σε καθημερινή βάση αυξάνουν τις πιθανότητες μίμησης των ίδιων συμπεριφορών από τους νέους. Βέβαια, είναι αυτονόητο ότι η ακρισία/ οι χαλαρές συνειδήσεις, η επαναστατική φύση των τελευταίων διευκολύνουν την εκδήλωση της συμπεριφοράς ενός σκληρού και ανυπότακτου ήρωα της τηλεόρασης.

- η κρίση του θεσμού της οικογένειας είναι μια πρόσφορη συνθήκη για την εκδήλωση βίας από το παιδί. Τόσο η ελλιπής αγωγή του τελευταίου από τους γονείς όσο και οι κάθε είδους αρνητικές εμπειρίες που μπορεί να αποκτήσει σε ένα δυσμενές οικογενειακό κλίμα είναι παράγοντες που διευκολύνουν την εμφάνιση ανεπίτρεπτων πράξεων του ενηλίκου. Αναφορικά με το πρώτο, η τακτική επικοινωνία είναι ανάγκη να επιδιώκεται από τους ίδιους τους γονείς προκειμένου να εντοπιστούν τα πρώτα δείγματα ολισθήματος του νέου. Παράλληλα, η στοργή, η αγάπη καθώς και η ασφάλεια πρέπει να προσφέρονται και να διασφαλίζονται αντίστοιχα σε καθημερινή βάση από τους γονεϊκή εστία. Σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία, ο ξυλοδαρμός της μητέρας από αλκοολικό πατέρα, η επαναλαμβανόμενη χειροδικία του ιδίου προς το ανήλικο παιδί, ακόμα και ο βιασμός της κόρης από τον επικεφαλής της οικογένειας δεν αποτελούν εντελώς ακραία σενάρια αλλά μια σύγχρονη πραγματικότητα ορισμένων οικογενειών.

- Είναι κοινώς αποδεκτό πως τα ΜΜΕ δεν μπορούν να αποποιηθούν των ευθυνών τους όσο αφορά το καθεστώς της βίας των νέων. Το ίνδαλμα του στυγνού εγκληματία, του ανυπότακτου κουκουλοφόρου που καταστρέφει δημόσια και ιδιωτική περιουσία είναι αυτό που δυστυχώς προσφέρει αφειδώς στους ανήλικους δέκτες η σημερινή τηλεόραση. Επίσης, η τακτική προβολή ταινιών πλούσιων σε σκηνές που θα αποτελούσαν αντικείμενο εγκληματολογίας, τα σήριαλ με ηθοποιούς στο ρόλο του περιθωριοποιημένου ατόμου με πάθη/ βίαια ένστικτα συμβάλλουν στην αύξηση του ποσοστού των νέων που μετατρέπονται σε «θηρία».

- « Ένας άλλος παράγοντας που μας απελευθερώνει από τις ηθικές και κοινωνικές αναστολές και επομένως αυξάνει τις πιθανότητες εκδήλωσης επιθετικής συμπεριφοράς είναι η αποεξατομίκευση. Η αποεξατομίκευση παρατηρείται όταν τα άτομα χάνουν την ατομική τους ταυτότητα και συμπεριφέρονται ακολουθώντας ένα ομαδικό πρότυπο, όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, όταν αποτελούν μέλη ενός όχλου».

Τρόποι περιορισμού αυτής της σύγχρονης κοινωνικής μάστιγας

Οι φορείς κοινωνικοποίησης:

Οι φορείς κοινωνικοποίησης στο σύνολό τους καλούνται να μην αδιαφορήσουν μπροστά στο πρόβλημα της νεανικής παραβατικότητας.

Γονείς:

Ειδικότερα, οι γονείς έχουν υποχρέωση να θέτουν φραγμούς στη θέληση του νέου να είναι απολύτως ανεξάρτητος/ αμέριμνος.

Με τον επιχειρηματικό λόγο τους οφείλουν να τον διαπαιδαγωγούν μεταγγίζοντάς του τον αξιακό κώδικα και όχι την καταναλωτική νοοτροπία. Παράλληλα, πρέπει να φροντίζουν για τη σωστή κοινωνικοποίησή του.

Είναι ανάγκη το οικογενειακό περιβάλλον να αποκαταστήσει την επικοινωνία με τα παιδιά ώστε να αποφεύγονται φαινόμενα όπως: ο αποπροσανατολισμός τους από τα ΜΜΕ, η προσχώρησή τους σε συμμορίες που προγραμματίζουν συγκεκριμένα απηνή περιστατικά/ βιασμούς.

Σχολείο:

- Μία από τις πρώτιστες φροντίδες των εκπαιδευτικών είναι η εκπλήρωση του ρόλου τους ως παιδαγωγοί.

- Ο σεβασμός προς τους άλλους συμμαθητές αλλά και η αξιοπρεπής στάση προς τους καθηγητές, η αποδοχή των διαφορετικών απόψεων που μπορούν να ακουστούν σε μια σχολική αίθουσα, αποτελούν βασικές αρχές που το σχολείο έχει χρέος να μεταδώσει στους ανήλικους μαθητές. Με δεδομένο, την υγιή λειτουργία του σχολικού θεσμού, η οποία προϋποθέτει τη συνεχή ενημέρωση των καθηγητών σε φλέγονται ζητήματα όπως η ενδοσχολική βία, οι νέοι δε θα προτιμούν την ανάρμοστη συμπεριφορά εντός και εκτός του σχολείου. Αντιθέτως, θα έχουν τη δυνατότητα να διαμορφώσουν την προσωπική τους ταυτότητα με βασικά χαρακτηριστικά το ήθος και την μη ανταγωνιστική διάθεση προς τους συμμαθητές τους.

Κράτος:

Πριν την απόδοση ποινής στους δράστες, η ηγεσία είναι αναγκαίο να προλαμβάνει με διάφορους τρόπους τις όποιες ειδεχθείς πράξεις. Προς αυτή την κατεύθυνση, η δημιουργία αθλητικών χώρων στους οποίους οι νεαροί μπορούν να διοχετεύουν την ενέργειά τους χωρίς να ζημιώνουν κανένα, η σωστή λειτουργία δημοτικών βιβλιοθηκών που θα αποτελούν κέντρα πνευματικής άσκησης και ψυχικής ωρίμασης σίγουρα θα ελάττωνε τον αριθμό των νέων που βρίσκονται σε κατάσταση εσωτερικής ανελευθερίας.

Παράλληλα, χρέος της πολιτείας είναι και η πάταξη ενός μείζονος προβλήματος, της ανεργίας, η οποία αποτελεί μια ρίζα έξαρσης της βίας.

-Η αντιμετώπιση του εναγόμενου σε δίκη εξαιτίας της διάπραξης κάποιου αδικήματος επιβάλλεται να είναι αυστηρή αλλά συνάμα και αποτελεσματική. Ειδικότερα, δεν πρέπει να είναι προσανατολισμένη όλες τις φορές προς την εξόντωσή του. Επομένως, το σωφρονιστικό σύστημα αποτελεί μια ακόμη αναγκαιότητα η οποία προϋποθέτει την αγαστή συνεργασία των κυβερνώντων με το δικαστικό σώμα και με άλλους ειδήμονες ( πχ κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχίατρους κλπ). Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμη μια ακόμη επισήμανση: βαρύτητα πρέπει να δοθεί στην ομαλή επανένταξη του «στιγματισμένου» προσώπου στον κοινωνικό ιστό με διάφορα μέτρα, όπως η απορρόφησή του σε κάποιες δημόσιες ή ιδιωτικές θέσεις εργασίας.

Πνευματικοί άνθρωποι:

Είναι απολύτως αναγκαία η αρωγή των πνευματικών ανθρώπων.

Με την παρέμβασή τους μπορούν να καταδικάζουν τη σύγχρονη τάση για εύκολο πλουτισμό, την ιδιοτέλεια και την υπεροψία των ατόμων, την κοινωνική αδικία κλπ. Είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι για την αποκατάσταση των ηθών/ την ανάκαμψη των ηθικών συνειδήσεων των νέων.

Είναι αυτοί που μπορούν να αφυπνίζουν τους νέους μέσα από την αρθρογραφία τους, τη μουσική τους, τις θεατρικές τους παραστάσεις κλπ. Συγκεκριμένα, καλούνται να στρέψουν τους νέους προς ποιοτικά καλλιτεχνικά δημιουργήματα

Το άτομο:

Γενικότερα, απαιτείται προσπάθεια από τον καθένα χωριστά για την επαναθεώρηση των αξιών οι οποίες μπορούν να δώσουν συγκεκριμένο νόημα στη ζωή μας. Ο αγώνας για την προσωπική ευημερία, η ακόρεστη μανία για την απόκτηση υλικών αγαθών είτε με εύκολο είτε με επίπονο τρόπο πρέπει να εγκαταλειφθούν. Αντιθέτως, το κάθε άτομο πρέπει να αποκτήσει κοινωνική συνείδηση, να θέσει μέτρο στην κατανάλωση αγαθών, να μην υπονομεύει τον ελεύθερο χρόνο.

Λεξιλόγιο:

απηνή= αυτός που δείχνει σκληρότητα, που δεν έχει οίκτο. Συν.: σκληρός, αμείλικτος αποκατάσταση= η επαναφορά στην προηγούμενη (ομαλή ή αρμόζουσα) κατάσταση ή θέση, διόρθωση βλάβης

ειδεχθής= αυτός που είναι αποκρουστικός στην όψη και στη θέα, που προκαλεί αηδία και αποτροπιασμό

εναγόμενος= διάδικος εναντίον του οποίου στρέφεται η αγωγή. Αντίθ.: ενάγων=

διάδικος που ασκεί αγωγή

υποστυλώνω= στηρίζω, στερεώνω με στύλους

συνεσταλμένος= αυτός που χαρακτηρίζεται από αιδημοσύνη, που δεν έχει θρασύτητα

ιδιαίτατος= ο κατ' εξοχήν ιδιαίτερος, εντελώς ξεχωριστός

ολίσθημα= παράπτωμα, ατόπημα

ολίσθηση= ολίσθημα, κίνηση κάποιου που ολισθαίνει

παρέμβαση= επέμβαση, ανάμειξη κάποιου σε υπόθεση άλλων (εύσημο) ενώ παρεμβολή (κάκοσημο)

παρέκβαση= απόκλιση, προσωρινή απομάκρυνση. Αντίθ.: παρέμβαση

Τι προκαλεί στα παιδιά η βία στην οικογένεια;

Τα παιδιά μπορούν να υποβληθούν σε βία στην οικογένεια με βασικά δύο τρόπους. Ο ένας τρόπος είναι να βλέπουν τους γονείς τους να εξασκούν ο ένας πάνω στον άλλο βία. Ο άλλος τρόπος είναι όταν οι γονείς τους τα τιμωρούν υπερβολικά εξασκώντας πάνω σε αυτά βία. Τα παιδιά τα οποία δέχονται τη βία είτε βλέποντας τους γονείς τους ο ένας να κτυπά τον άλλο, είτε διότι οι γονείς τους τα κτυπούν τα ίδια, έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες όταν μεγαλώσουν να εμπλακούν σε καταστάσεις βίας μέσα στις δικές τους σχέσεις και μέσα στη δική τους οικογένεια.

Είναι σημαντικό να αναγνωρισθούν οι παράγοντες εκείνοι οι οποίοι προκαθορίζουν την έκφραση βίας μέσα στα πλαίσια μιας ρομαντικής ή οικογενειακής σχέσης. Ο λόγος είναι ότι όταν μια τέτοια συμπεριφορά υπάρχει είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει.

Για να καταλάβουν καλύτερα τους μηχανισμούς που κάνουν ένα άτομο να εξασκεί βία μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον του ή μέσα στα πλαίσια της σχέσης του με το άτομο της επιλογής του, ψυχολόγοι από τη Νέα Υόρκη παρακολούθησαν 543 παιδιά για 20 χρόνια. Τα παιδιά επιλέγηκαν τυχαία το 1975. Ελήφθησαν υπ' όψη όλα τα δημογραφικά, ψυχο-κοινωνικά και ψυχιατρικά χαρακτηριστικά της κάθε περίπτωσης και της κάθε οικογένειας. Κάθε 3 χρόνια γινόταν μια καινούργια αξιολόγηση των παιδιών και των μητέρων τους.

Τα αποτελέσματα της μακροχρόνια αυτής έρευνας έδειξαν ότι τα παιδιά συμπεριφέρονται στις δικές τους μελλοντικές σχέσεις με βάση αυτά που έβλεπαν να γίνονται μέσα τη δική τους οικογένεια. Εάν έβλεπαν να εξασκείται βία μεταξύ των γονιών τους ή εάν υποβάλλονταν σε υπερβολική τιμωρία με βία από τους γονείς τους, τότε και αυτά σαν ενήλικες πλέον είχαν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να πράξουν το ίδιο.

Επίσης οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η τιμωρία από τη μητέρα επενεργεί σαν παράδειγμα για τον τρόπο σωματικής έκφρασης του θυμού και χρησιμοποιείται σαν τρόπος επίλυσης διαμάχης και συγκρούσεων στην ενήλικη ζωή. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται ανεξάρτητα από το εάν το παιδί έχει ή όχι μια διαταραχή της συμπεριφοράς.

Ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο που παρατήρησαν οι ερευνητές είναι ότι εκείνο που καθορίζει περισσότερο το κατά πόσο ένα παιδί θα είναι στην ενήλικη ζωή το θύμα βίας μέσα στην οικογένεια ή μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης, δεν είναι το γεγονός ότι το ίδιο σαν παιδί έχει υποστεί βία. Ο καθοριστικός παράγοντας είναι το γεγονός ότι σαν παιδί έβλεπε βία να εξασκείται μεταξύ των γονιών του.

Τα συμπεράσματα αυτά είναι πολύ σημαντικά για την πρόληψη της βίας μέσα στην οικογένεια και μέσα στα ζευγάρια. Η πρόληψη πρέπει να εστιάζεται στα παιδιά προτού ακόμη φτάσουν στην εφηβική ηλικία. Εάν τα παιδιά γίνονται κοινωνοί βίας μέσα στην οικογένεια πριν από την εφηβική ηλικία, τότε υπάρχει ο κίνδυνος η βία να εμπεδωθεί και να καθιερωθεί μέσα στον ψυχικό κόσμο του παιδιού σαν ένας αποδεκτός τρόπος αντιμετώπισης ή επίλυσης προβλημάτων.

Ταυτόχρονα οι επιθετικές μητέρες επιδρούν ουσιαστικά πάνω στη δημιουργία του χαρακτήρα των παιδιών της. Ένας από τους βασικούς άξονες της πρόληψης είναι η αποφυγή δημιουργίας επιθετικών κοριτσιών. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό, οι γονείς να αποφεύγουν με κάθε δυνατό τρόπο να εξασκούν ο ένας πάνω στον άλλο σωματική βία ενώπιον των παιδιών τους.

Επίσης πρέπει να αποφεύγεται η υπερβολική τιμωρία των παιδιών, ιδιαίτερα με σωματική ή ψυχολογική βία, διότι συμβάλλει στην δημιουργία ενηλίκων που θα συμπεριφερθούν με τον ίδιο τρόπο, εξασκώντας βία πάνω στους άλλους διαιωνίζοντας έτσι το πρόβλημα της βίας μέσα στην οικογένεια.

Intergenerational Transmission of Partner Violence: A 20-Year Prospective Study, Journal of Consulting and Clinical Psychology 2003;71(40):741-753, Αύγουστος 2003.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

1. Να γραφεί η περίληψη του κειμένου σε 80 λέξεις.

2. Ποιοι λόγοι καθορίζουν εάν το παιδί θα ασκεί βία στην ενήλικη ζωή του σύμφωνα με το κείμενο;

3. «Η πρόληψη πρέπει να εστιάζεται στα παιδιά προτού ακόμη φτάσουν στην εφηβική ηλικία»: να αναλύσετε το περιεχόμενο της φράσης σε μια παράγραφο 10-15 σειρές.

4. Να εντοπίσετε τους τρόπους πειθούς μέσα στο κείμενο και να αναλύσετε έναν από αυτούς.

5. Να αντικαταστήσετε τις υπογραμμισμένες λέξεις του κειμένου με άλλες συνώνυμες.

6. Σε ομιλία σας στο Σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, να μιλήσετε σχετικά με τις αρνητικές συνέπειες που προκαλεί η βία στα παιδιά και να προτείνετε τρόπους αντιμετώπισής της, κυρίως από τους φορείς της οικογένειας και του σχολείου (400-500 λέξεις).

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΗΝ Α ΛΥΚΕΙΟΥ

Οδηγίες για τον τρόπο αξιολόγησης της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας, της Νέας Ελληνικής Γλώσσας και της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας της Α΄ τάξης Γενικού Λυκείου για το σχ. έτος 2011-2012

Σας αποστέλλουμε τις παρακάτω οδηγίες που αφορούν στον τρόπο αξιολόγησης της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας, της Νέας Ελληνικής Γλώσσας και της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας της Α΄ τάξης Γενικού Λυκείου για το σχ. έτος 2011-2012

Ι. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Δίνεται στους μαθητές απόσπασμα διδαγμένου κειμένου έως 20 στίχων το μέγιστο με νοηματική συνοχή και ζητείται να απαντήσουν σε:

1. Δύο (2) ερωτήσεις κατανόησης του κειμένου που επικεντρώνονται στην πρωτοβάθμια κατανόηση του κειμένου, και δεν επεκτείνονται σε στοιχεία ερμηνείας. Π.χ. μπορεί να ζητείται από τους μαθητές να αφηγηθούν συνοπτικά μια ακολουθία γεγονότων που παρουσιάζονται στο κείμενο, να συνοψίσουν την επιχειρηματολογία ενός προσώπου, να εντοπίσουν πιθανά σχόλια ή κρίσεις του συγγραφέα για τα γεγονότα, να περιγράψουν τις ενέργειες στις οποίες προβαίνει κάποιο πρόσωπο, προκειμένου να πετύχει ένα συγκεκριμένο σκοπό, να εντοπίσουν προσδιορισμούς που αποδίδονται σε ένα πρόσωπο ή έναν τόπο κλπ.

Η βαθμολογία κατανέμεται ως εξής: 2 ερωτ. X 20 μόρια = 40 μόρια

2. Δύο (2) ερωτήσεις ερμηνευτικές που αφορούν την ερμηνεία του κειμένου και μπορούν να είναι ποικίλων τύπων, όπως π.χ.

(α) Ερωτήσεις που αφορούν τον πραγματολογικό σχολιασμό του κειμένου.

(β) Ερωτήσεις σχετικές με τη δομή και τα εκφραστικά μέσα του κειμένου.

(γ) Ερωτήσεις σχετικές με το γραμματολογικό είδος στο οποίο ανήκει το κείμενο (στις ερωτήσεις αυτής της κατηγορίας μπορούν να αξιοποιούνται και στοιχεία της εισαγωγής του σχολικού εγχειριδίου, εφόσον αυτά είχαν επισημανθεί κατά τη διδασκαλία του κειμένου).

(δ) Ερωτήσεις που ζητούν την κριτική αποτίμηση εκ μέρους του μαθητή προσώπων, γεγονότων, επιχειρημάτων ή άλλων στοιχείων του κειμένου ή της στάσης του συγγραφέα απέναντι στα γεγονότα.

(ε) Ερωτήσεις που αφορούν την ανίχνευση διακειμενικών σχέσεων του υπό εξέταση κειμένου με άλλα κείμενα της αρχαιοελληνικής ή της νεοελληνικής γραμματείας.

Σε κάθε περίπτωση, οι ερμηνευτικές ερωτήσεις θα πρέπει να εντάσσονται στο πλαίσιο των διδακτικών στόχων που έχουν τεθεί από το πρόγραμμα σπουδών για τα συγκεκριμένα κείμενα.

Η βαθμολογία κατανέμεται ως εξής: 2 ερωτ. X 15 μόρια = 30 μόρια

3. Τρεις (3) ερωτήσεις γραμματικής και σύνταξης της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας οι οποίες επιμερίζονται σε μία ερώτηση γραμματικής, μία ερώτηση σύνταξης και μία λεξιλογική.

Κατά την εξέταση της γραμματικής και του συντακτικού μπορεί να ζητείται από τους μαθητές είτε να παραγάγουν συγκεκριμένους τύπους της αρχαίας ελληνικής (π.χ. συμπλήρωση του κατάλληλου γραμματικού τύπου σε φράσεις, κατασκευή εναλλακτικών φράσεων για τη δήλωση μιας συντακτικής σχέσης κλπ.), είτε να αναγνωρίσουν τη γραμματική κατηγορία ή τη συντακτική λειτουργία συγκεκριμένων τύπων του κειμένου (π.χ. εντοπισμός στο κείμενο γραμματικών τύπων, καταγραφή εναλλακτικών μεταφραστικών αποδόσεων μιας συντακτικής δομής κλπ.).

Κατά την εξέταση του λεξιλογίου η έμφαση θα δίνεται στη σχέση της αρχαίας ελληνικής με τη νέα ελληνική γλώσσα, και στο πλαίσιο αυτό θα ζητείται από τον μαθητή να καταγράψει λέξεις της νέας ελληνικής που παράγονται από συγκεκριμένα αρχαιοελληνικά θέματα, να διακρίνει τη σημασιολογική εξέλιξη μια λέξης από την αρχαία στη νέα ελληνική ή τις σημασιολογικές αποχρώσεις μιας λέξης μέσα σε διαφορετικά συμφραζόμενα κλπ.

Η βαθμολογία κατανέμεται ως εξής: 3 ερωτ. X 10 μόρια = 30 μόρια

Σημείωση: Όλες οι παραπάνω ερωτήσεις μπορούν να επιμερίζονται σε υποερωτήματα, ενώ στις ερωτήσεις κατανόησης του κειμένου και στις ερμηνευτικές ερωτήσεις βαθμολογείται εκτός από την επάρκεια του περιεχομένου της απάντησης και η εκφραστική ικανότητα του μαθητή.

ΙΙ. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Για την εξέταση στη Νεοελληνική Γλώσσα δίνεται στους μαθητές σε φωτοαντίγραφο ένα, δύο ή και περισσότερα κείμενα περιορισμένης έκτασης (προτιμότερα τα δύο κείμενα) από τον έντυπο ή/και τον ηλεκτρονικό λόγο, που αναφέρονται σε κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά, επιστημονικά ή άλλα θέματα της καθημερινής ζωής και έχουν νοηματική πληρότητα. Τα κείμενα αυτά σχετίζονται με τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκαν οι μαθητές (γνώσεις για τον κόσμο, βλ. στήλη 1 του Προγράμματος Σπουδών) στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Γενικότερος στόχος της εξέτασης είναι να ελεγχθεί ο βαθμός κατάκτησης των δεξιοτήτων και των γνώσεων που αναφέρονται στη στήλη 5 του Προγράμματος Σπουδών.

Οι μαθητές καλούνται:

(α) Να δώσουν απαντήσεις σε ερωτήσεις με τις οποίες ελέγχεται κατά πόσο έγινε κατανοητό το περιεχόμενο του ή των κειμένων (π.χ. οπτικές από τις οποίες προσεγγίζεται η πραγματικότητα, επιχειρήματα συγγραφέα, προβλήματα που θέτει, θέσεις που υποστηρίζει κτλ.)

(β) Να δώσουν απαντήσεις σε ερωτήσεις με τις οποίες ελέγχεται πώς γλωσσικά (βλ. γνώσεις για τη γλώσσα) ή εξωγλωσσικά στοιχεία (πβ. πολυτροπικότητα) συγκροτούν την κειμενική ιδιαιτερότητα των συγκεκριμένων κειμένων και συνεισφέρουν στη σύνδεση των κειμένων αυτών με την κοινωνική πραγματικότητα όπου ανήκουν (βλ. στήλη 3 του Προγράμματος Σπουδών).

Τα θέματα αυτά βαθμολογούνται με 40 μονάδες (α=20μ.+β=20μ.).

(γ) Να παραγάγουν κείμενο το οποίο, με αφετηρία ένα από τα κείμενα που δίνονται, θα προσαρμόζεται σε διαφορετικό επικοινωνιακό πλαίσιο (π.χ. αλλαγή πομπού, δέκτη, περίστασης κτλ.) και θα ανήκει σε ίδιο ή ενδεχομένως διαφορετικό είδος κειμένου (π.χ. από συνέντευξη σε δοκίμιο, από διαφήμιση σε δοκίμιο με επιχειρηματολογία, από άρθρο εφημερίδας σε αναδιήγηση κτλ.), προκειμένου να αξιολογηθούν στοιχεία που σχετίζονται με την κατάκτηση των γραμματισμών της στήλης 2 του Προγράμματος Σπουδών.

ή (εναλλακτικά)

με αφετηρία τα κείμενα που θα δοθούν να παραγάγουν (αφού μεταβληθεί το επικοινωνιακό πλαίσιο, π.χ. αλλαγή πομπού, δέκτη, περίστασης κτλ.) συγκεκριμένο είδος κειμένου, μέσω του οποίου να διατυπώνεται η συμφωνία ή διαφωνία τους με θέσεις, απόψεις και στάσεις που προβάλλονται στα κείμενα που έχουν δοθεί.

Το θέμα αυτό βαθμολογείται με 60 μονάδες.

ΙΙΙ. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Δίνονται στους μαθητές δύο θέματα. Το κάθε θέμα περιλαμβάνει ένα ή (αν πρόκειται για ποιήματα) περισσότερα άγνωστα λογοτεχνικά κείμενα, ομοειδή ή ομόθεμα με τις διδακτικές ενότητες που διδάχτηκαν (Τα φύλα στη λογοτεχνία, Παράδοση και μοντερνισμός στη νεοελληνική ποίηση, Θέατρο). Οι μαθητές καλούνται να επιλέξουν το ένα από τα δύο θέματα. Ακριβώς επειδή είναι άγνωστα, είναι σημαντικό να έχουν δυνατότητα επιλογής. Οι «ερωτήσεις» που τα συνοδεύουν είναι παρόμοιες με αυτές που δούλεψαν μέσα στην τάξη και ελέγχουν το βαθμό κατάκτησης των δεξιοτήτων και των γνώσεων που αναφέρονται στη στήλη 5 του Προγράμματος Σπουδών.

Οι μαθητές καλούνται:

Σε περίπτωση που το δοσμένο κείμενο είναι αφηγηματικό ή θεατρικό:

(1α) Να διακρίνουν και να περιγράψουν τον κεντρικό λογοτεχνικό χαρακτήρα κάνοντας τις αντίστοιχες παραπομπές στο κείμενο σε σχέση με τον κοινωνικό του ρόλο ως άνδρα ή γυναίκας, τα στερεότυπα που τον περιβάλλουν, τις σχέσεις των φύλων. Να αιτιολογήσουν τα παραπάνω, παραπέμποντας στο ιστορικό, κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο εγγράφεται το κείμενο.

(1β) Να εκφέρουν άποψη για το θέμα του κειμένου, συνδέοντάς το με την καθημερινή τους εμπειρία

ή εναλλακτικά

(1β) Να διατυπώσουν το κεντρικό διακύβευμα-σύγκρουση σε ένα θεατρικό έργο.

Οι ερωτήσεις αυτές βαθμολογούνται με 1α (25) + 1β (25) = 50 μονάδες

(2α) Να μετατρέψουν κομμάτι του θεατρικού κειμένου σε αφηγηματικό λόγο.

ή εναλλακτικά

(2α) Να αλλάξουν τον αφηγητή της ιστορίας προκειμένου να δοθεί έμφαση στη σημασία της «φωνής» (φωνή ενηλίκου, άνδρα, γυναίκας, νέου, νέας).

(2β) Να συγγράψουν ένα μικρό κείμενο ως «διαφήμιση» ή βιβλιοπαρουσίαση ή κριτική για το κείμενο που θα δοθεί ή να τοποθετηθούν (αν συμφωνούν ή διαφωνούν και γιατί) απέναντι σε κριτική που θα δοθεί.

ή εναλλακτικά

(2β) Να ταυτιστούν με κάποιον ήρωα του κειμένου και να γράψουν σελίδες του ημερολογίου του ή επιστολών του.

Τα θέματα αυτά βαθμολογούνται με 2α (25) + 2β (25) = 50 μονάδες

Σε περίπτωση που το θέμα περιλαμβάνει δύο ή τρία ποιήματα, οι μαθητές καλούνται:

(1α) Να αναγνωρίσουν τα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής και της μοντέρνας ποίησης και να διακρίνουν τα ποιήματα σε παραδοσιακά και μοντέρνα με βάση αυτά τα χαρακτηριστικά.

(1β) Να τα κατατάξουν σε μια σειρά από το πιο παραδοσιακό ως το πιο υπερρεαλιστικό και, ενδεχομένως, να ανιχνεύσουν το λογοτεχνικό κίνημα στο οποίο εντάσσεται το καθένα.

Οι ερωτήσεις αυτές βαθμολογούνται με 1α (30) + 1β (20) = 50 μονάδες

(2α) Να εντοπίσουν τις πιο «ποιητικές» και τις πιο «καθημερινές» λέξεις στα ποιήματα και να τις τοποθετήσουν σε πίνακα με δύο ή περισσότερες στήλες.

(2β) Να εντοπίσουν τα σύμβολα σε όσα ποιήματα υπάρχουν και να τα κατατάξουν σε κατηγορίες ανάλογα με το είδος τους (αντικείμενα, φυσικά φαινόμενα, εικόνες, ήχοι).

ή εναλλακτικά

(2β) Να εντοπίσουν λυρικά ή δραματικά στοιχεία στα ποιήματα.

Οι ερωτήσεις αυτές βαθμολογούνται με 2α (25) + 2β (25) = 50 μονάδες

Για την αξιολόγηση θα ακολουθήσει ρύθμιση με έκδοση Προεδρικού Διατάγματος.

Οι διδάσκοντες να ενημερωθούν ενυπόγραφα.